Minderdorp

Elke dag moet Roemer ruim vijf kwartieren treinzitten. Dat treinzitten is een gevolg van het feit dat Rana en hij in verschillende steden werk gevonden hebben waarmee ze ieder op zich tevreden zijn. Roemer werkt in de Stad des Heeren die als belangrijkste pluspunt de nabijheid van de zee heeft. Een nabijheid die men kan ruiken zelfs als de wind naar het westen waait. Rana werkt daarentegen in de Stad van de Gesellige Volksmensen. Ze zijn precies in het midden gaan wonen, in Minderdorp - daar waar men de vliegtuigen niet alleen kan horen landen of vertrekken, maar ook van verre kan zien aankomen en wegvluchten.

Lang geleden heeft het bestuur van Minderdorp besloten twee megalo-hoge kantoortorens te bouwen. Dat is nog eens wat anders dan de torens van de Stad des Heeren, want in Minderdorp rusten de torens op de bodem van de oude binnenzee. Als de dijken breken, staan de torens tot hun knieën in het water. Als reuzen op lemen voeten zullen ze dan worden weggespoeld, de Minderdorpse notabelen ten spijt. De elementen zijn nu al sterker dan de babelse torens die het Minderdorpse bestuur hoogmoedig bouwen liet. Als het meer waait dan zes op de schaal van Beaufort vliegen er schilfers af en moeten de nabijgelegen wegen en spoorlijnen worden afgesloten. Ooit plaatste het bestuur er een groot advertentiebord "Ruim wonen in de polderweide". Twee gotspes in één zin, vond Rana en ze had gelijk. Ook de nabijheid van de luchthaven geeft aan die torens een extra dimensie die lachwekkend is zonder deernis.

Die dimensie is duidelijk sinds de twee handelstorens in het verre land aan de andere kant van de oceaan zijn doorboord door kwaadwillige vliegtuigen. Dikwijls ziet Roemer vliegtuigen laag langs de horizon aanvliegen net als destijds op de tv, maar dan gericht op de Minderdorpse torens. Het beeld herhaalt zichzelf maar nimmer in slow motion. Een choreografie die angst verspreidt en deemoedig vrees afdwingt. Het is aldoor weer een fascinerend gezicht; gelukkig loopt het nog steeds goed af.

Wie zich echt vrolijk wil maken, moet eens naar de Minderdorpse bruggen komen kijken. Ze zijn besteld bij een Spaanse architect van naam met internationale allure. Krachtige bogen, s'nachts helder verlicht, een lijnenspel van stalen kabels waarmee Minderdorp eens te meer op de politieke kaart gezet kon worden, als ware het een havenstad. Maar, ziet Roemer, die architectonische wereldwonderen overspannen slechts een brede sloot zonder scheepvaart en zelfs wordt er 's winters niet geschaatst. Ook hier is het wachten op het breken van de dijken. Alleen dàn zullen de bruggen passend water kunnen overbruggen.